
Karina Makara
psycholog
Jestem psychologiem, prowadzę konsultacje i poradnictwo psychologiczne. Pomagam zarówno dorosłym, jak i dzieciom oraz młodzieży. W mojej pracy korzystam z elementów terapii poznawczo-behawioralnej. Pomagam w sytuacjach kryzysowych, problemach w relacjach, radzeniu sobie m.in. ze stresem, lękiem czy nadmiernym smutkiem. Pomagam również w zakresie wyboru własnej ścieżki zawodowej. W swojej pracy bardzo dbam o dobrą relację oraz empatyczne podejście i zrozumienie. Wychodzę z założenia, że ja jestem specjalistką od metod pomocy, natomiast klient jest specjalistą od samego siebie. Dobra współpraca może przynieść pożądane efekty.
Ukończyłam Psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz rozpoczęłam studia II stopnia z zakresu Psychologii Zarządzania. Aktualnie odbywam także 4-letni, całościowy kurs psychoterapii poznawczo-behawioralnej organizowany przez Instytut Poznawczy, przygotowujący do uzyskania Certyfikatu Psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Obecnie pracuję w Specjalistycznym Szpitalu im. Ludwika Rydygiera w Krakowie oraz w Levitate.
Doświadczenie zdobywałam w Centrum Pomocy Niepełnosprawnym Dzieciom i ich Rodzinom, Specjalnym Ośrodku Szkolno-wychowawczym, Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym, Fundacji Inkluzja oraz w szkole i przedszkolu integracyjnym, a także w organizacji pozarządowej. Pracowałam indywidualnie z dziećmi i młodzieżą z różnymi trudnościami (spektrum autyzmu, niepełnosprawność intelektualna, zespół Downa, kryzysy rozwojowe, w tym nadmierny lęk i stres, trudności psychoseksualne, zaniżona samoocena), a także prowadziłam zajęcia grupowe w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Udzielałam pomocy podczas konsultacji psychologicznych oraz poradnictwa psychologicznego osobom dorosłym, włączając w to psychoedukację, a także odbywałam regularne superwizje. Prowadziłam liczne szkolenia i warsztaty z zakresu radzenia sobie ze stresem, mindfulness, świadomości swojego ciała i oddechu.
Pomagam osobom szukającym wsparcia w zakresie:
- trudności i braku stabilności w relacjach,
- odczuwania nadmiernego lęku, stresu, smutku lub napięcia,
- wybrania własnej drogi życiowej i zawodowej,
- braku umiejętności konstruktywnego radzenia sobie z emocjami,
- niskiego poczucia własnej wartości,
- doświadczania znacznych zmian oraz sytuacji kryzysowych, takich jak np. utrata pracy, żałoba, rozstanie, zmiana środowiska (w tym szkoły),
- zmiany nawyków,
- poprawy kontaktu z dzieckiem,
- rozwijania umiejętności poznawczych, emocjonalnych i społecznych dziecka w wieku przedszkolnym i szkolnym.